Anoreksja – zespół chorobowy, który charakteryzuje się brakiem łaknienia. Istotnym czynnikiem jest podłoże psychiczne. Osoba cierpiąca na anoreksję przede wszystkim skupia się na swoim wyglądzie i masie ciała, w związku z tym świadomie zmniejsza kaloryczności posiłków i ilość przyjmowanych pokarmów. Anoreksja jest groźną chorobą, która powoduje poważny uszczerbek na zdrowiu. W rezultacie może doprowadzić nawet do zgonu. Jakie są sygnały ostrzegawcze choroby? Na czym polega leczenie jadłowstrętu psychicznego?
Anoreksja – czym jest jadłowstręt psychiczny?
Anoreksja (Anorexia nervosa) jest groźną chorobą, zaliczaną do grupy zaburzeń odżywiania. Niszczy nie tylko ciało chorego, lecz także jego psychikę.
Anoreksja to zaburzenie psychiczne, które przejawia się obsesyjnym odchudzaniem i lękiem przed przyrostem masy ciała. W związku z tym osoba, borykająca się z jadłowstrętem psychicznym, ogranicza lub całkowicie odmawia przyjmowania posiłków. Stosuje restrykcyjną dietę i aktywnie uprawia sport. Przykłada ogromną wagę do szczupłej sylwetki i robi wszystko, by ją osiągnąć. Takie zachowanie prowadzi do niedowagi, zaburzeń metabolicznych, hormonalnych i wyniszczenia organizmu.
Niektórzy uważają, że anoreksja charakteryzuje się brakiem apetytu. Nic bardziej mylnego. Chory, choć odczuwa głód, nic nie je, lub je bardzo małe ilości, ponieważ boi się przybrać na wadze. Ciągle jest niezadowolony ze swego ciała, uważając, że jest bardzo gruby.
Anoreksja dotyka około 1% populacji. Problem ten dotyczy zarówno nastolatków, jak i osoby dorosłe. Z powodu anoreksji umiera ponad 15% pacjentów.
Anoreksja – przyczyny
Obecnie lekarze nie znają dokładnych przyczyn choroby. Wymienia się kilka czynników, które mogą przyczynić się do rozwoju jadłowstrętu psychicznego. Przede wszystkim są to czynniki środowiskowe, biologiczne i psychologiczne.
Czynniki rodzinne i biologiczne
Ważnym aspektem jest fakt, że jak twierdzą naukowcy, anoreksja ma podłoże genetyczne. U niektórych chorych wykryto mutacje genowe, które powodują rozwój choroby. Chodzi przede wszystkim o zaburzenia, związane z metabolizmem węglowodanów i tłuszczów.
Jeżeli mowa o czynnikach rodzinnych, to po pierwsze, jednym z nich mogą być rodzinne zaburzenia psychiczne. Po drugie trudne relacje w rodzinie i rywalizacja mogą powodować zaburzenia odżywiania.
Problemy psychologiczne, które mogą się przyczynić do anoreksji:
- perfekcjonizm;
- niska samoocena;
- lęk przed niepowodzeniami;
- napięcie emocjonalne;
- negatywna postawa wobec siebie samego;
- podejrzliwość.
Przyczyny środowiskowe
Istnieje przekonanie, że tylko szczupła osoba może osiągnąć sukces w życiu. Bez wątpienia ten fakt przyczynia się do powstania anoreksji. Nastolatki, naśladując ulubione aktorki i modelki, stosują restrykcyjne diety. W dążeniu do ideału zaczynają brać leki przeczyszczające, prowokować wymioty, co w rezultacie może się bardzo źle skończyć.
Jadłowstręt psychiczny – sygnały ostrzegawcze
Ze względu na to, że leczenie anoreksji jest bardzo trudne, lepiej zapobiegać niż leczyć. Znając sygnały ostrzegawcze i przyczyny choroby, można zdusić ją w zarodku. Pamiętaj, że osoba chora nigdy się nie przyzna do choroby.
Wczesne objawy anoreksji:
- BMI poniżej 17 kg\m2;
- branie leków moczopędnych, przeczyszczających;
- okłamywanie bliskich co do ilości spożywanych pokarmów;
- nadmierne zainteresowanie zdrowym odżywianiem, dietami odchudzającymi;
- niezadowolenie z własnego ciała;
- zaburzenie pracy układu endokrynnego;
- wyczerpujące treningi;
- prowokowanie wymiotów.
Objawy zaawansowanej anoreksji:
- obniżenie temperatury i ciśnienia krwi;
- wolny rytm serca;
- zaparcia, częste wzdęcia;
- zanik miesiączek;
- zanik mięśni i tkanki tłuszczowej;
- krwawiące dziąsła;
- odwodnienie;
- bezsenność, zmęczenie;
- depresja.
Lekarze wyróżniają dwa typy anoreksji:
- anoreksja bulimiczna (żarłoczno-wydalająca). Charakteryzuje się kompulsywnym objadaniem się, prowokowaniem wymiotów.
- Ograniczająca anoreksja. Przejawia się głodówkami, niedowagą i drastycznym zmniejszeniem ilości przyjmowanych pokarmów.
Jeśli osoba z anoreksją będzie poważnie niedożywiona, może dojść do uszkodzenia wszystkich organów, w tym mózgu, serca i nerek. To uszkodzenie może nie być w pełni odwracalne, nawet jeśli anoreksja jest pod kontrolą. Dlatego tak ważna jest szybka reakcja i szybka pomoc takiej osobie.
Leczenie anoreksji
Leczenie jadłowstrętu psychicznego bez wątpienia jest bardzo trudne i długie. Polega przede wszystkim na stopniowym podnoszeniu wagi chorego i terapii u psychologa. Ponieważ nie choruje tylko osoba dotknięta bezpośrednio chorobą, na terapię powinien chodzić chory, wraz ze swoimi bliskimi. Terapia polega na poprawie relacji z innymi, przywróceniu właściwych wzorców myślenia i zmianie przekonań. Ponadto terapeuta przepisuje leki, które usuwają stany lękowe i depresję.
Na zakończenie, warto dodać, że leczenie anoreksji wymaga konsultacji wielu specjalistów: psychologa, psychiatry, internisty, dietetyka, fizjoterapeuty. W ciężkich przypadkach wskazana jest hospitalizacja i leczenie powikłań wywołanych chorobą.
Jeżeli zauważysz, że członek Twojej rodziny, przyjaciel ma niską samoocenę, unika posiłków, często korzysta z łazienki, pilnie go obserwuj, bo może być to związane z tą chorobą. Możesz z nim delikatnie o tym porozmawiać i zaproponować kontakt ze specjalistą. Przede wszystkim nie oceniaj tej osoby, nie rób wyrzutów. Skup się na profesjonalnej pomocy, aby nie było za późno.
