Anoreksja należy do zaburzeń psychicznych, których leczenie jest wyjątkowo trudne i wymaga czasami wielu lat terapii. Może pociągać za sobą konieczność leczenia nie tylko osoby bezpośrednio dotkniętej tym problemem, ale także jej bliskich. Co zatem należy wiedzieć o tej chorobie?
Jakie są przyczyny anoreksji?
Jednym z najczęstszych pytań, jakie sobie zadajemy, dotyczy powodów powstawania tego zaburzenia. Zazwyczaj przyczyny te są złożone i wynikają z kilku czynników jednocześnie. Najważniejszym z nich są jednak wcześniejsze problemy psychiczne, często depresja lub lęk, które prowadzą do pogłębiania się złej samooceny. W pewnej chwili Pacjent może uznać, że jego wygląd jest nieodpowiedni, co z kolei skłania go do radykalnego ograniczenia jedzenia.
Sytuację pogarszają jeszcze media, które promują tylko jeden słuszny wygląd ludzi sukcesu. Mają być oni zawsze szczupli i piękni, a osoby, które odbiegają od tej normy, traktowane są jako gorsze. Dla ludzi z zaburzonym obrazem samego siebie, dążenie do perfekcyjnego, promowanego wyglądu, może stać się prawdziwą obsesją.
Czynniki rodzinne również są bardzo ważne. Różnorodne problemy rodzinne, w szczególności uzależnienie jednego z rodziców, a także nadmierna opiekuńczość lub przeciwnie – oziębłe relacje wśród bliskich, mogą doprowadzić do rozwinięcia się u osoby anoreksji. Daje ona złudne poczucie kontroli nad własnym ciałem i życiem.
Kwestia czynników genetycznych nie jest jeszcze dokładnie poznana, ale podejrzewa się, że również mogą mieć wpływ na zapadnięcie na anoreksję. Wiadomo również, że na anoreksję zapadają znacznie częściej kobiety.
Jak pacjent postrzega samego siebie?
Anoreksja to choroba, w której bardzo istotną rolę odgrywa postrzeganie samego siebie przez pacjenta. Zazwyczaj uważa on, że jego ciało nie jest idealne i odczuwa silną potrzebę jego poprawy. Jednocześnie czuje ogromny lęk przed przytyciem i konsekwentnie zmierza do obniżenia wagi własnego ciała, stosując w tym celu radykalne odchudzanie. Często osoby z anoreksją, nawet mając bardzo niską masę ciała, wciąż postrzegają siebie jako grube. Odczucia te łączą się zazwyczaj z niską samooceną i innymi zaburzeniami postrzegania samego siebie. Głodzenie się w anoreksji przyjmuje tak ekstremalną postać, że może doprowadzić do wyniszczenia organizmu, a nawet do śmierci.
Jadłowstręt psychiczny
Nie jest prawdą, że osoby chorujące na anoreksję w ogóle nie odczuwają głodu. Odczuwają go, jednak odmawiają sobie jedzenia świadomie, obawiając się przybrania na wadze. Osoby te mogą stosować przy tym różne zabiegi, które mają na celu ukrycie przed rodziną czy znajomymi, że podejmują się głodówki.
Diagnoza jadłowstrętu psychicznego często połączona jest z diagnozą chorób współtowarzyszących, w tym zaburzeń hormonalnych, metabolicznych i związanych z całym funkcjonowaniem organizmu. Osoby cierpiące na anoreksję są skrajnie niedożywione i wychudzone, co pociąga za sobą konsekwencje ze strony innych układów organizmu.
Leczenie anoreksji
Jednym z największych wyzwań jest leczenie anoreksji, które powinno przebiegać wielotorowo. Ważne jest jednoczesne stopniowe podnoszenie wagi pacjenta, jak też zmiana jego przekonań i ustabilizowanie psychiki. W związku z tym stosowane są jednocześnie farmakoterapia, psychoterapia oraz stopniowe wprowadzanie zdrowej diety, co odbywa się pod okiem dietetyka.
